بررسی تاثیر بوپرنورفین زیر زبانی بر شدت درد ناشی از کولیک حادکلیوی در مقایسه با مورفین وریدی

سابقه و هدف: داروهای مخدر و ضد التهاب غیر استروییدی وریدی، به طور رایج جهت کنترل درد کولیک حاد کلیوی مورد استفاده قرار می‌گیرند. از جمله داروهایی که به تازگی معرفی شده است، بوپرنورفین می‌باشد. این مطالعه با هدف مقایسه اثر بوپرنورفین زیرزبانی با مورفین وریدی در کنترل درد کولیک کلیوی انجام شده است.

مواد و روش‌ها: این پژوهش، یک کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور کنترل شده است که بر روی 203 بیمار با حمله حاد کولیک کلیوی انجام گرفت. بیماران در دو گروه مورد قرص بوپرنورفین زیرزبانی 2 میلی‌گرم همراه با 5 سی سی آب مقطر وریدی و گروه شاهد 1/0 میلی‌گرم بر حسب وزن مورفین تزریقی به همراه یک قرص پلاسبوی زیر زبانی قرار گرفتند. میزان کاهش درد و عوارض جانبی داروها در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفته است. از نرم‌افزار SPSS 22 و آزمون‌های اندازه‌گیری تکراری، مجذور مربعات و t استفاده گردید.

یافته‌ها: 79 نفر (9/38 درصد) از بیماران زن و میانگین سنی بیماران در گروه مورفین 66/13±85/39 سال و در گروه بوپرنورفین 50/13±50/40 سال بود (73/0= p). میانگین زمان مورد نیاز تا بهبود درد پس از تجویز دارو به تفکیک در گروه مورفین و بوپرنورفین به ترتیب 59/18±87/34 و 92/19±97/30 دقیقه بوده است (19/0= p). شدت درد در هر دو گروه به طور معنی‌داری کاهش داشته است (001/0< p)، اما نوع داروی دریافتی در میزان کاهش تاثیر معنی‌داری نداشته است (25/0= p). عوارض جانبی در دو گروه مشابه بود، بجز در مورد خارش که به طور معنی‌داری در بیماران دریافت کننده بوپرنورفین بیش‌تر دیده شد (007/0= p).

استنتاج: میزان اثربخشی بوپرنورفین در کنترل درد بیماران کولیک کلیوی به اندازه مورفین وریدی که درمان رایج است، موثر بوده است. از نظر عوارض جانبی نیز بجز بروز خارش، مشابه با مورفین بوده است.

بوپرنورفین ( بوپرکسین ) دارویی برای درمان اعتیاد به مواد مخدر در مطب پزشکان است. بوپرنورفین به سبب ماهیت خود از سایر مواد مخدر متفاوت است چرا که یک آگونیست نسبی است.  بوپرنورفین ( بوپرکسین ) با فرمول شیمیایی C29H41NO4 یک ماده مخدر نیمه صناعی مشتق از  تبائین thebaine است که خود از آلکالوئیدهای خشخاش Papaver somniferum بدست آمده است. بوپرنورفین ( بوپرکسین ) یک آگونیست نسبی partial agonist است. این به این معنی که ، بوپرنورفین ( بوپرکسین ) یک  ماده مخدر است ، و به طبع آن می تواند عوارض معمول مواد مخدر و عوارض جانبی آن را مانند افت تنفسی و نشئگی را سبب شود ،  و ماکزیمم اثر آن کمی کمتر از آگونیست های کامل مانند هروئین و متادون است.

قرص بوپرنورفین یا b2 چیست؟

قرص بوپرنورفین (Buprenorphine) یا b2 داروی مسکن با احتمال اعتیاد مانند مورفین، کدئین، هروئین و متادون است. عوارض و روش ترک بوپرنورفین را بشناسید.

قرص بوپرنورفین

در حال حاضر تعداد بسیار زیادی از بیمارانی که برای ترک اعتیاد به مراکز مربوطه مراجعه می‌کنند، به موادی مانند متادون و بوپرنورفین اعتیاد داشته و قادر به ترک آن نیستند. در حالی که این افراد قبلا به ماده دیگری مانند تریاک اعتیاد داشته و برای درمان آن از این داروها استفاده کرده‌اند. اما بعد از مدتی با دوز بسیار بیشتر نسبت به ماده اعتیادآور قبلی خود به این داروهای شبه مخدر اعتیاد پیدا می کنند و حتی در بسیاری از موارد ، بیمار دوباره به سمت ماده مخدر قبلی بازگشته و مصرف مجدد را با دوز بیشتر شروع می‌کند تا جایی که این سیکل مخرب و ویرانگر تا مرز نابودی بیمار پیش می‌رود. افراد گاها با این دید که متادون به اندازه ماده مخدر ضرر ندارد مبادرت به استفاده طولانی مدت از آن می‌کنند. اما شاید اگر درباره عوارض آن بدانند دیگر هرگز به سراغ این ماده اعتیادآور نروند. در لینک‌های زیر با عوارضی که متادون به همراه دارد و همچنین بهترین روش برای ترک متادون آشنا می‌شوید.

وارد مصرف

این دارو به عنوان ضد درد برای تسکین‌دردهای متوسط تا شدید و نیز قبل از عمل جراحی تجویز می‌شود.

مکانیسم اثر

این دارو با تأثیر بر گیرنده‌های اپیوئیدی در CNS، روند مؤثر بر ادراک درد و پاسخ به درد را تغییر می‌دهد . ممکن است تا اندازه‌ای سبب تغییراتی در آزاد شدن واسطه‌های عصبی مختلف از اعصاب‌آورانی شود که به محرک‌های دردزا حساس هستند.

فارماکوکینتیک

غلظت پلاسمایی این دارو 5 دقیقه پس از تزریق عضلانی به حداکثر می‌رسد. نیمه عمر دارو حدود 3 ساعت است. متابولیسم دارو کبدی است . جذب دارو از راه عضلانی بسیار سریع بوده و پیوند دارو به پروتئین‌های پلاسما بسیار زیاد است. دارو عمدتا از راه صفرا و مدفوع دفع می‌گردد.

موارد منع مصرف

در صورت وجود اسهال به دلیل مسمومیت‌و ضعف شدید تنفسی، نباید مصرف شود.

هشدارها

.درموارد کاهش فشار خون ، کم‌کاری تیروئید، آسم و کاهش ذخیره‌تنفسی باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

2? برخلاف بیشتر داروهای اپیوئیدی فقط بخشی از اثرات این دارو توسط نالوکسون خنثی می‌شود.

3? از مصرف این دارو در موقع حمله آسمی باید اجتناب شود.

4? مصرف این دارو در معتادان به مواد شبه مرفین می‌تواند موجب بروز علائم سندرم قطع دارو مخدر گردد.

عوارض جانبی

تهوع و استفراغ(بخصوص در شروع مصرف دارو)، یبوست و خواب‌آلودگی از عوارض جانبی دارو هستند. مقادیر زیاد این دارو موجب تضعیف تنفسی و افت فشار خون، اشکال در ادرار کردن، اسپاسم مجاری ادراری و صفراوی ، خشکی دهان ، تعریق، سردرد، برافروختگی صورت، سرگیجه،کاهش ضربان قلب، تپش‌قلب، افت فشار خون وضعیتی، کاهش دمای بدن، هذیان، تنگی‌مردمک چشم، خماری، تغییر خلق وخو، وابستگی ، بثورات جلدی، کهیر و خارش می‌شود.

تداخل دارویی

داروهای ضد جنون اثرات تسکین‌دهنده و کاهش فشار خون این دارو را افزایش می‌دهند. داروهای ضد اضطراب اثر تسکین‌بخش این دارو را افزایش می‌دهند. این دارو با اثرات گوارشی متوکلوپرامید و سیزاپراید مقابله می‌کند.

نکات قابل توصیه

. این دارو نباید بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود.

2? در صورت عدم حصول پاسخ درمانی مطلوب پس از چند هفته، مقدار مصرف دارو بدون مشورت با پزشک نباید افزایش یابد.

3? از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS با این دارو باید خودداری شود.

4? در صورت بروز سرگیجه خواب‌آلودگی و منگی یا احساس سرخوشی ، باید احتیاط نمود.

5? قبل از قطع مصرف دارو، باید با پزشک مشورت شود. قطع تدریجی مصرف دارو ممکن است لازم باشد.

مقدار مصرف

خوراکی:

بزرگسالان: مقدار 400-200 میکرگرم هر 8-6 ساعت از راه زیرزبانی مصرف می‌شود.

کودکان: در کودکان با وزن 25-16 کیلو‌گرم، مقدار 100میکر‌وگرم ، در کودکان 5/37-25 کیلو‌گرم مقدار 200 میکروگرم و در کودکان 50-5/37 کیلوگرم مقدار 300-200میکروگرم مصرف می‌شود.