مرکز درمان اعتیاد فصل نو

جوانی  درون دریا مشغول شنا می باشد یکباره متوجه صحنه ای غیرمعمول میگردید. انگار توانایی خود را برای ماندن برروی آب از دست داده و مرتب به زیر آب میرود. شما شناگر ماهری هستید اما از اصول نجات غریق اطلاعی ندارید در اینحالت چه میکنید؟

غرق شدگی یکی از علل مرگ و میر غیرعمدی است که براحتی قابل پیشگیری است. با انجام اقداماتی همچون حصارکشی استخرها ، عدم شنا در مکانی که امکان کمک رسانی نیست، داشتن همراه در حین شنا، عدم شنا توسط افرادی که بدلیل بیماری منع برای شنا دارند، میتوان از بروز غرق شدگی در حین شنا کردن و تفریحات آبی کاست.

مهمترین و تعیین کننده ترین عامل در افرادی که دچار غرق شدگی میشوند نرسیدن اکسیژن به بافتها و اعضای مهم همچون مغز و قلب است. بنابراین وجود فردی که توانایی انجام احیاء را داشته باشد میتواند عاقبت اینگونه حوادث را تغییر محسوسی بدهد بطوریکه بیمار با حداقل عوارض از این حادثه جان سالم بدر ببرد.

گاهی غرق شدن را بر اساس نوع آب که شیرین یا شور است تقسیم بندی میکنند که از نظر بالینی تفاوتی وجود ندارد. غرق شدگی در آب سرد و گرم میتواند تاثیرات مختلفی داشته باشد. در آب سرد بدلیل سرد شدن بدن و کاهش سوخت و ساز، کمبود اکسیژن بهتر تحمل میگردد که در بررسی انجام شده برروی غرق شدگی در افراد جوان در آب یخ تایید شده است. ممکن ایت بیمار با دادن چند تنفس به هوش آید و کاملأ طبیعی باشد ولیکن می باید تمام بیماران حتی در موارد خفیف که با دادن چند تنفس بهبود می یابند نیز به بیمارستان منتقل گردند. علت این مسئله اینست که نبود اکسیژن در مدت غرق شدگی میتواند ریه غریق را به بروز عوارض تاخیری مستعد کند؛ بنابراین مراقبت از بیمار باید در بیمارستانی که دارای امکانات لازم برای مراقبت از بیماران ریوی است انجام گردد.

مهمترین عاملی که عاقبت بیماران غرق شده را رقم میزند زمان و شدت کمبود اکسیژن در بیمار می باشد. تمام بیماران باید سریعأ احیاء شروع شده و به اورژانس منتقل گردند. انتقال تنها درصورتیکه شواهد مرگ دیده شود نیاز نیست. شواهد مرگ شامل جمود نعشی که نشان از مرگ در ساعات پیش میشود، افرادی که دچار تجزیه و تعفن شده اند بدلیل آنکه روزها از مرگشان گذشته است احیاء در آنها ارزشی ندارد، و در مواردی که جمع شدن خون در بخشهای تحتانی بدن، جائی که در تماس با زمین است که بشکل خونمردگی است، دیده شود؛ که با دیدن این نشانه ها نیازی به انجام احیاء و انتقال بیمار نیست.

نکته مهم در بروز غرق شدگی پیشگیری از بروز غریق دوم است. زمانیکه شما از مهارتهای شنا و نجات غریق اطلاعی ندارید نباید برای نجات غریق خود را به آب بزنید با اینکار نه تنها کمکی نکرده اید بلکه تیم نجات را در دردسر بزرگی قرار داده اید و گاهی لازم است که برای نجات جان 2 نفر دست بکار شوند که این برروی سیر کمک رسانی و اثرات ناشی از غرق شدگی تاثیر بسزایی دارد. بهتر است برای کمک در این شرایط به پرسنل نجات و اورژانس 115 اطلاع بدهید.

زمانیکه او را به کنار ساحل می آورند برای کمک به تنفس بیمار چه میکنید؟ آب اضافی که وارد ریه و شکم بیمار شده را چه باید کرد؟

بیماران را باید سریعأ از آب خارج کرد و احیاء را شروع نمود. بیمار نیازمند به بی حرکت سازی گردن علیرغم افت هوشیاری ندارد مگر اینکه شواهدی به نفع آسیب گردنی همچون شیرجه در آب کم عمق، سقوط از سرسره ، مسمومیت ناشی از داروها بالاخص الکل و یا نشانه هایی از آسیب برروی گردن، داشته باشد.

اولین اقدام پس از خروج بیمار برقراری تهویه و دادن هوا یا اکسیژن به بیمار است. تنفس دهان به دهان و دهان به بینی از روشهای مرسوم است. شروع تنفس را باید در خشکی و یا آب کم عمق انجام داد. افرادی که مهارت و آموزش لازم را جهت احیاء در بخش عمیق آب دارند میتوانند شروع به دادن تنفس را در حین انتقال غریق نیز انجام بدهند. در مواردی که مصدوم بدلیل مشکل تنفسی نیازمند احیاء میباشد مانند خفگی یا غرق شدگی باید احیاگر ابتدا یک سیکل کامل از تنفس و ماساژ 2 دقیقه ای را به مصدوم بدهد سپس اقدام به اطلاع رسانی به اورژانس بکند؛ درحالیکه در دیگر موارد احیاء مانند سکته های قلبی باید ابتدا 115 را خبردار کرد سپس بسراغ بیمار آمد و احیاء را شروع کرد.

تلاش برای خارج کردن آب لازم نیست. اغلب بیماران بدنبال تماس قطره ای از آب به حنجره آنها دچار اسپاسم و بسته شدن ناگهانی در حنجره و تارهای صوتی میگردند که همین مکانیسم دفاعی از ورود آب به راه های هوایی جلوگیری میکند. آن عده ای هم که آب وارد ریه میشود، سریعأ جذب گردیده و انسداد در مسیرهای هوایی نمیدهد. خارج کردن آب از معده اقدام خطرناکی بوده و میتواند با عوارض فراوانی برای غریق همراه باشد. آب خروجی از معده میتواند وارد راه های هوایی گردیده و سیر بیمار را بدتر کند؛ بنابراین فشردن معده برای خروج آب غیر لازم بوده و بدلیل خطرات نباید انجام شود.

اگر بیماری که از آب خارج شده و سریعأ راه هوایی وی باز شده و اقدام به تنفس مصنوعی برایش شده با اینحال بهوش نیامد نیازمند ماساژ قلبی بوده و سریعأ باید اقدامات احیاء بمانند دیگر افراد دچار توقف قلبی تنفسی شروع گردد.

بسیاری از بیماران به دستگاهای شوک اتوماتیک نیازمند هستند که اگر در دسترس باشد بسیار مفید است. این دستگاه ها برای اقدام به شوک نیازمند تنظیمات نبوده و خودشان بصورت اتوماتیک وضعیت قلب بیمار را بررسی کرده و در موقع لزوم به بیمار شوک میدهند. انواع سخنگوی دستگاه میتواند افراد را در حین روند احیاء راهنمایی کند.

اگر بیمار در حین دریافت تنفس یا ماساژ دچار استفراغ شد سریعأ باید وی را به یکطرف گرداند تا از ورود محتویات معده بدرون راه های هوایی جلوگیری شود. اگر چیزی در دهان بیمار دیده شد باید بکمک انگشت یا پارچه ای اقدام به خروج آن کرد.

انتقال به بیمارستان در بیمارانی که اندکی کمبود اکسی‍ن کشیده اند ضروری است.